عاشقانه های شبنم

عشق را آموختم از بلبلی
چون بدیدم رسم عشقش با گلی
پر گشود دور گل میگشت ناز
نغمه میزد نغمه های دلنواز
خار گل زد به پایش خراش
دم فرو بست ونکرد این راز فاش
چون نسیم عشق بر گل می وزید
آشیانی در کنارش برگزید
غرق شد در عشق بازی با گلش
گل شد او را صاحب جان ودلش
اندکی راز دل را  با گل بگفت
شب شد آرام در کنارش بخفت