ما باید خودمون رو مسئول خوشحالی و خوشبختی‌مون بدونیم، زیرا تکیه بر دیگران برای احساس شادی یک روش ناپایدار و نادرست است. این باور که دیگران می‌توانند ما را خوشحال کنند، منجر به وابستگی عاطفی و انتظارات غیرواقع‌بینانه می‌شود. وقتی که این انتظارها برآورده نمی‌شوند، احساس ناکامی و نارضایتی بیشتر می‌شود.

شادی واقعی از درون ما سرچشمه می‌گیرد و نتیجهٔ تعادل ذهنی، پذیرش خود و آگاهی از ارزش‌های شخصی است. ما باید یاد بگیریم که خودمون رو دوست داشته باشیم و از لحظات کوچک زندگی لذت ببریم. باید به نیازها و خواسته‌های خودمون احترام بگذاریم و به دنبال رشد و توسعهٔ شخصی باشیم.

درک این نکته که شادی یک انتخاب است، به ما این امکان رو می‌ده که در هر موقعیتی، حتی در شرایط سخت، باز هم لحظاتی از شادی و آرامش رو تجربه کنیم. ما باید به دنبال فعالیت‌ها و تجربیاتی باشیم که برای‌مان معنا دارند و ما را به حس رضایت و خوشحالی نزدیک می‌کنند.

به یاد داشته باشیم که دیگران می‌توانند بخشی از شادی ما باشند، اما منبع اصلی و پایدار آن باید از درون خودمان باشد.

عاشق باش تا عشق تجربه کنی ...🔥