امروز در فضای مجازی دیدم چند انقلابی که خاطر همشون برام ع

امروز در فضای مجازی دیدم چند انقلابی که خاطر همشون برام عزیزه بخاطر یه موضوع بحث میکردن که آخر کارشون رسید به توهین و..،من وقتی دیدم بشدت شکست خوردم اشک ریختم دلم یهو رفت سمت مولا امام زمان ببین مولامون مهدی چقدر ناراحت میشه نکنید حواسمون باشه دل نشکنیم زخم زبان نزنیم یه تلنگر برای همگیمون 👇
#تلنگر
همه ی ما میمیریم.
همه ی ما.

بدون استثنا،
کمی دیرتر.
کمی زودتر. یک دفعه ناگهانی.

تمام می شویم...
یک روز همین خانه ای که سقف دارد خانه عنکبوت ها و لانه ی خفاش ها می شود،
همین ماشینی که دوستش داریم زیر باران در یک گورستان ماشین زنگ می زند،
همین بچه هایی که نفس مان به نفس شان بند است، می روند پی زندگی یشان.
حتی نمی آیند آبی بریزند روی سنگ مزار مان.
قبل از ما میلیاردها انسان روی این کره ی خاکی راه رفته اند.
مغرورانه گفته اند:
مگر من اجازه بدم!
مگر از روی جنازه ی من رد بشید... و حالا کسی حتی نمی تواند هم استخوان های جنازه شان را پیدا کند که از روی آن رد بشود یا نشود!

قبل از ما کسانی زیسته اند که زیبا بوده اند،
دلفریب،
مثل آهو خرامان راه رفته اند.
زمین زیر پای تکان خوردن جواهراتشان لرزیده.
سیب ها از سرخی گونه هایشان رنگ باخته اند
و حالا
کسی حتی نامشان را هم به خاطر نمی آورد.
قبل از ما کسانی بوده اند که در جمجمه ی دشمنانشان شراب ریخته اند و خورده اند.
سرداران و امیرانی که گرزهای گران داشته اند، پنجه در پنجه شیر انداخته اند،
از گلوله نترسیده اند
و حالا
کسی نمی داند در کجای تاریخ گم شده اند!
همه این کینه ها،
همه ی این تلخی ها،
همه ی این زخم زبان زدن ها،
همه ی این کوفت کردن دقیقه ها به جان هم،
همه ی این زهر ریختن ها،
تهمت زدن ها،
توهین کردن ها به هم...
تمام می شود.
از یاد می رود و هیچ سودی ندارد جز اینکه زندگی را به جان خودمان و همدیگر زهر کنیم.

اگر می توانیم به هم حس خوب بدهیم
کنار هم بمانیم
و اگر نه، راهمان را کج کنیم.
دورتر بایستیم و یادمان نرود که همه ی ما می میریم،
همه ی ما
بدون استثناء، کمی دیرتر... کمی زودتر،
یک دفعه،
ناگهانی... زندگی کنیم و بگذاریم دیگران هم زندگی کنند!
💌در زندگی‌های هم سرک نکشید.
از هم نگویید،
حتی از زندگی خودتان برای دیگران نگویید.

چه کسی به تو گفته درد دل کنی؟ کجای دین و روایت آمده است که بنشینی برای بقیه درد دل کنی؟

اگر دلت خیلی درد
دارد به حرم حضرت معصومه سلام‌اللّه‌علیها و جمکران برو.
دو رکعت نماز بخوان
و به آن خدایی بگو که
می‌تواند درد تو را درمان کند.

این شخصی که گوش
می‌دهد از دو حال بیرون نیست.
یا دوست توست
که داری ناراحتش می‌کنی،
غصه می‌خورد.
برای چه داری او را ناراحت می‌کنی؟
و یا دشمن توست که خوشحالی می‌کند.