یکجور ذوق عجیب و عمیق برای تو دارم که انگیزهی زیستنم را

یک‌جور ذوق عجیب و عمیق برای تو دارم که انگیزه‌ی زیستنم را بیشتر می‌کند.
تو یک‌ معجزه‌ی قشنگی در جهان من که فکر کردن به تو در اوج مشکلات و ناخوشی‌ها، مرا از حصار بی‌پناهی و اندوه جهانم بیرون می‌کشد.
درست مثل نور می‌مانی که وقتی تمام جهانم را تاریکی برداشته، از دور سوسو می‌زنی، نزدیک‌تر می‌شوی و می‌تابی و یخ اندوه و تردید دلم را آب می‌کنی.
حضورت معجزه‌ی قشنگی‌ست و من به یمن حضور توست اگر در دل ناملایمتی‌ها هنوز می‌خندم و سرم را با اطمینان و غرور، بالا می‌گیرم!
تو زیباترین اتفاق جهان منی و من به حضور تو در جهان خودم می‌بالم و می‌دانم که کم پیش می‌آید کسی مانند تو در جهان کسی باشد...
کم پیش می‌آید کسی شبیه به تو باشد،
کم پیش می‌آید...