باید دست بردارم از نگرانی افراطی و فرسایندهای که در قبا

باید دست بردارم از نگرانیِ افراطی و فرساینده‌ای که در قبال واکنش‌های احساسی آدم‌ها به رفتارها و کلام خودم دارم.
باید دست بردارم و کمتر نگرانِ این باشم که نکند دلی را رنجانده‌باشم و نکند قلبی را شکسته‌باشم و نکند درست منظورم را نرسانده‌باشم و در نتیجه، کسی را در ورطه‌ی اندوهی عمیق انداخته‌باشم.
من نمی‌توانم مراعات تمام سلایق و علایق و احساسات خارج از تخمین و پیش‌بینیِ دیگران را بکنم، نمی‌توانم همیشه حواسم به همه باشد، نمی‌توانم تمام برداشت‌های اشتباه را اصلاح کنم و نمی‌توانم برای تمام نیازها و توضیح‌خواستن‌ها زمان بگذارم.

آدم در وهله‌ی اول و قبل از هر چیزی، در نظر می‌گیرد که کسی را با حرف یا رفتارش نرنجاند و در این تصمیم، تمام دقتش را به کار می‌گیرد. اما تمام که شد به چیزی فکر نمی‌کند و عذاب وجدان احتمالی نمی‌گیرد!
مسئله‌ی من دقتِ قبل از تصمیم نیست! مسئله این است که من بعد از تمام کارها، نگرانِ واکنش‌های احساسیِ آدم‌ها هستم و این اصلا خوب نیست.

باید دست بردارم از زیاد فکر کردن و زیاد نگرانِ نکند‌ها و اگرها و شایدها بودن.
باید دست بردارم...