✨

✍ شیعه بودن، افتخار نیست؛ مسئولیت است.

شیعه‌گری نه نشانِ برتری است، نه مایۀ تفاخر بر دیگران. شیعه بودن یعنی به دوش کشیدن بار سنگین مسئولیتی که با نام علی(ع) گره خورده است.

🔰 کسی که نام شیعه را یدک می‌کشد، اما راه علی(ع) را نمی‌پیماید و تنها با یادش به وجد می‌آید، در حقیقت در توهمی شیرین اسیر شده است؛ توهمی که او را از مسئولیت‌هایش غافل کرده و به خودبسندگی کشانده است. چنین کسی، به جای گفتن «الحمدلله که شیعه‌ام»، باید با شرمندگی بگوید: «استغفرالله از اینکه حق شیعه بودن را ادا نکردم.»

🔰 آن‌کس که شیعه‌زاده بودن را نشانه‌ی برتری بر دیگران می‌پندارد، بی‌آنکه برای رسیدن به حقیقت علی(ع) تلاشی کرده باشد، تفاوتی با نژادپرست ندارد. چرا که هر دو، بدون تلاش، خود را محق می‌دانند.

🔰 هیچ‌کس شیعه به دنیا نمی‌آید. شیعه شدن، راهی است که باید با آگاهی، انتخاب، و مجاهدت پیمود. کسی شیعه است که سبک زندگی‌اش، اخلاقش، عدالت‌خواهی‌اش، و تقوایش بازتابی از آموزه‌های علی(ع) باشد.

🔰 پس به جای «خوشا به حال من که شیعه‌ام»، باید گفت:
«اللهم اجعلنا من المتمسکین بولایة أمیرالمؤمنین علی بن أبی‌طالب علیه‌السلام.»


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌