از همان زمان که "نامه" های
بلند بالا شد "پیامک"
"پیامک" شد "استیکر"
از همان زمان که "چای کیسه ای" را
به "چایی لاهیجان" دیر دم خودمان ترجیح دادیم !
از وقتی "فست فود"
جای ساعتها "قل قل قرمه سبزی"
روی "اجاق گاز "مان را گرفت !
از همان موقع که "همه فصل"
همه "میوه" ای در اختیارمان بود
و یک فصل "انتظار" نکشیدیم
تا میوه ی "نوبرانه" مان برسد !
همه چیز باید دم دستمان باشد
حتی اگر فصلش نرسیده باشد !
از وقتی هر چیز را "سریع" خواستیم !
از وقتی هرچیز را "آسان" به دست آوردیم !
و اگر آسان بدست نیامدنی بود
"رهایش" کردیم ...
"صبر" و "انتظار" برایمان
کسالت آور و بی معنی شد ...!