بنام خدا

با سلام و عرض ارادت خدمت همه دوستان ویسگونی
وقت تک تک شما بخیر و شادی و اما داستانی راستان

در تاریخ ثبت است که روزی
به یکی از مقامات گفتند که

قربان ببخشید که مصدع اوقات شدم
مردم از فرط گرسنگی همچون
مداد باریک و نی قلیان شده اند حتی نان ساده هم ندارند بخورند . بفرمائید چکار کنیم ؟
گفت ...
ایرادی ندارد که نان ندارند اما
شیرینی که هست!!!!
راستی... بی خیال!