فرهادمهرداد

#فرهاد_مهرداد
شب‌ها که می‌چرخد نسیمی گیج 
در آسمان کوته‌دل‌تنگ 
شب‌ها که می‌پیچد مهی خونین 
در کوچه‌های آبی رگ‌ها 
شب‌ها که تنهاییم 
با رعشه‌های روحمان، تنها -
در ضربه‌های نبض می‌جوشد 
احساس هستی، هستی بیمار

در انتظار دره‌ها رازیست 
این را به روی قله‌های کوه 
بر سنگهای سهمگین کندند
آن‌ها که در خط سقوط خویش 
یک شب سکوت کوهساران را 
از التماسی تلخ آکندند...
‌.