کرد یا کورد | ریشه یابی واژه

"نام کرد در قرن‌های میانه (کم و بیش از قرن پنجم میلادی تا شانزدهم میلادی) نامی بود که بر همه‌ رمه‌گران و کوچ‌گران ایرانی نامگزاری می‌شد."چندین بار حتی “کردهای عرب” در منابع نامبرده شدند که بمعنی عربهای چوپان می باشند.در کارنامه‌ اردشیر بابکان هم کردان به معنی شبانان آمده است، نه نام و نژاد یا قبیله.در گویش طبری امروز نیز کلمه‌ کرد به معنی چوپان و شبان است. (واژه نامه طبری، صادق کیا، ص ۱۶۶)
در بسیاری از منابع تاریخی که به زبان عربی در قرنهای نخستین اسلام تألیف یافته، این کلمه را معادل کلمه « شبان » و « چوپان » بکار برده اند.واژهٔ کرد در دوران تاریخی پس از حمله اعراب به ایران به معنای رمه گردانان و کوچ‌نشینان فلات ایران بزرگ به كار رفته است و هرگز معنی زبانی خاص یا قوم خاص یا فرهنگی خاص را نمی‌دهد. چنانکه امروز هم این واژه هنوز معنی زبانی خاص یا گروهی خاص را نمی‌دهد.
اگر به حدود دوران گسترش امپراتوری اعراب نگاه کنیم، خواهیم یافت که عنوان کرد با رمه‌گر و کوچ‌گر دارای یک معنی است
واژه‌ی “کرد” در متون پارسی تنها به معنی چادرنشینان و رمه‌گران بوده است و زبان یا قوم خاصی را منظور نبوده است، بلکه یک نوع شیوه‌ی زندگی بوده است.کرد صفتی عامیانه در تاریخ بوده و بار معنایی قومی اتنیکی نداشته است.کردها قوم نیستند.استفاده و برداشت کردها از کلمه کرد به مفهوم قومی اتنیکی باعث شده این نادانان، تصور حضوری چندین ساله در منطقه و ادعای تمدن ماد را بکنند.چون عقل نیست جان در عذاب است