paik-shahab

بی‌عشق، جهان قبرستانی‌ست همه قبرهايش خالیِ خالی؛ باغی‌؛ بوته‌هايش، درخت‌هايش همه خشكيده و پژمرده.
بی‌عشق، چشمه بی‌آب است.
قلب، بدون راز...
بازگرديم به سوی عاشقانه زيستن؛ اما عشق را همه ميلِ تن به تن نديدن.
از نگاه به نگاه، رد پای عشق را بهتر از هر كجای ديگر می‌توان يافت؛ از ضربه‌های آهنگرانه‌يی كه بر سندانِ قلب می‌كوبند.