بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت دوم :
محبّت، پس از شناخت معرفت و متناسب با چگونگی باور و پذیرش آن، در قلب ایجاد می‌شود و مُحبّ را به سوی محبوب می‌کشاند؛ لذا محبّت قلبی، ظهور می‌یابد و به مودّت می‌رسد.
اما، امر ظهور و قیام امام مهدی علیه السلام، یک امر فردی نیست؛ بلکه امری اجتماعی و سیاسی است که مستلزم برخورداری امام و رهبر، از یاران و سپاهیان با ایمان، بصیر، صابر و وفادار می‌باشد.
از این‌رو، برای ظهور، صِرف شناخت، باور، محبّت و حتی مودّت فردی کافی نیست، بلکه شیعیان باید بسیج شوند و این امر نیز محقق نمی‌گردد، مگر آن که قلوب آنها در انجام تعهدات‌شان مجتمع گردد؛ یعنی همگی در عزمی راسخ، وحدت کنند و به میدان بیایند.
متأسفانه هنوز قلوب شیعیان در انجام تعهدات و وفای به عهدی که نسبت به امام عصر علیه السلام بر عهده دارند، به وحدت مطلوب و کامل نرسیده و مجتمع نگردیده است؛ هر چند که در نیم قرن اخیر، شاهد دستاوردهای همین مقدار از اجتماع و وحدت قلوب، در پیروزی انقلاب اسلامی - استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران - مجاهدت‌ ها، ایثارها وشهادت‌ها درمحافظت و دفاع از دین وکشور اسلامی - بیداری اسلامی درمنطقه - شکل‌گیری قدرتمندجبهۀ مقاومت در بیشتر سرزمین‌ های اسلامی و حتی بیداری انسانی در سرتاسر جهان می‌باشیم.
و اما نکتۀ بعدی که ایشان متذکر گردیدند، عدم رعایت تقوا، اتخاذ مواضع نادرست، ارتکاب انواع گناهان، دنیاگرایی، غرب‌زدگی و غفلت بسیاری از شیعیان می‌باشد که مانع از مشاهده - که برتر از زیارت و ملاقات است می‌گردد؛ چرا که آن حضرت راضی نیستند و انتظار چنین مواضع و رفتارهایی را از شیعیان‌شان ندارند!
بنابراین، اگر توفیق تشیع یافته‌ایم و اگر واقعاً پیرو، دوستدار، مشتاق دیدار و خواهان تعجیل در ظهور و قیام آن حضرت می‌باشیم، باید در اجتماع و وحدت قلوب و نیز رعایت تقوا بکوشیم.(پایان)