ناامیدیکفر

ناامیدی=کفر


سوره یوسف (آیه ۸۷)

یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ (٨٧)

 
 کلمه (روح ) - به فتح راء و سکون واو - به معنای نفس و یا نفس خوش است،
 هر جا استعمال شود کنایه است از راحتی، که ضد تعب و خستگی است،
و وجه این کنایه این است که
 شدت و بیچارگی و بسته شدن راه نجات در نظر انسان نوعی اختناق و خفگی تصوّر می شود،
همچنانکه
 مقابل آن یعنی نجات یافتن به فراخنای فرج و پیروزی و عافیت، نوعی تنفس و راحتی به نظر می رسد،
و لذا
می گویند خداوند (یفرج الهم و ینفس الکرب - اندوه را به فرج، و گرفتاری را به نفس راحت می سازد)،
پس ‍ روحی که منسوب به خداست همان فرج بعد از شدتی است که به اذن خدا و مشیت او صورت می گیرد.

و بر هر کس که ایمان به خدا دارد لازم و حتمی است به این معنا معتقد شود که
 خدا هر چه بخواهد انجام می دهد و بهر چه اراده کند حکم مینماید، و هیچ قاهری نیست که بر مشیت او فائق آید و یا حکم او را بعقب اندازد،
و هیچ صاحب ایمانی نمی تواند و نباید از روح خدا ماءیوس و از رحمتش ناامید شود
 زیرا
 یاس از روح خدا و نومیدی از رحمتش در حقیقت محدود کردن قدرت او،
در معنا کفر به احاطه و سعه رحمت اوست،
همچنانکه در آنجا که گفتار یعقوب (علیه السلام) را حکایت می کند می فرماید:
(انه لا ییاس من روح اللّه الا القوم الکافرون ).

و در آنجا که کلام ابراهیم (علیه السلام) را حکایت می کند از قول او می فرماید:
(و من یقنط من رحمه ربه الا الضالون )
 
و همچنین
 در اخبار وارده، از گناهان کبیره و مهلکه شمرده شده است.


و معنای آیه این است که سپس یعقوب به فرزندان خود امر کرده چنین گفت:
(یا بنی اذهبوا فتحسسوا من یوسف و اخیه ). ای فرزندان من بروید و از یوسف و برادرش که در مصر دستگیر شده جستجو کنید، شاید ایشانرا بیابید
(و لا تیاسوا من روح اللّه ) از فرجی که خداوند بعد از هر شدت ارزانی می دارد نومید نشوید،
(انه لا ییاس من روح اللّه الا القوم الکافرون ) زیرا از فرج  خدا ماءیوس نمی شوند مگر مردمی که کافرند،
و به این معنا ایمان ندارند که خداوند توانا است تا هر غمی را زایل و هر بلایی را رفع کند.

المیزان فی تفسیر القرآن