بچه که بودم فکر میکردم

بچه که بودم فکر میکردم

پدرها و مادرها مثل

ساعت شنی هستند

تمام که بشوند ،
برشان میگردانی جلو  ،

از نو شروع می شوند

بعدها فهمیدم
پدرها و مادرها مثل
مداد رنگی هستند..
دنیایت را رنگ می کنند ،
خودشان ولی آب می روند...
نقاشی هایت را که کشیدی، 
یک روز تمام می شوند....

کاش زودتر کسی
راستش را به من گفته بود
پدرها و مادرها مثل
قند می مانند..
چای زندگیت را
که شیرین بکنند
خودشان تمام می شوند...