از کاف کریم است که میمش زیباست

از کاف کریم است که میمش زیباست ،
بِسْمِ الَّهِ هر سوره رحیمش زیباست ؛

ما کانَ مِنَ اَللّهْ همان آقا که ،
بر سفره ی ما دست کریمش زیباست ؛

وَالشَّمْسِ رخش نور به عالم داده ،
این کوه جواهر زر و سیمش زیباست ؛

از کودکی ام نوکر خانش بودم ،
ارباب هم از نوع قدیمش زیباست ؛

آن یار قدیمی که نمک داد مرا ،
بی واسطه لطفِ مستقیمش زیباست ؛

آقای کریمِ بی حرم در دلها ،
اَلْحَقُّ وَ اَلْاِنْصافْ حریمش زیباست ؛

مَنْ ماتَ عَلی' حُبِّ حَسَنْ ، ای« خادم » ؛
مَنْ ماتَ مِنَ اَلْعِشْقْ نسیمش زیباست ...