اهل کاشانم

اهل کاشانم:
پیشه ام نقاشیست.
گاه گاهی قفسی میسازم با رنگ,می فروشم به شما
تا به آواز شقایق که در آن زندانیست
دل تنهاییتان تازه شود.
چه خیالی!چه خیالی!...می دانم!
پرده ام بی جان است.
خوب می دانم,حوض نقاشی من بی ماهیست...

(سهراب سپهری)