نمی دونی تو این روزا چقدر از زندگی سیرم

نـمـی دونــی تـــو ایــن روزا چـقــدر از زنــدگـی سـیــرم

دارم مـی مـیــرم از ایـنـکـه تــو رفـتی و نـمـی مـیـرم

نـمـی دونـی تــو ایـن روزا چـقــدر یـاد تــو می افـتـم

تــه دنـیـام نــزدیـکه نــگاه کــن کــی بـهــت گـفـتـم

کـجــا بـایــد بــرم بـی تــو، تــویـی کــه قــدّ ِ دنـیـامـی

کـه هــر جــایـی رو مـی بـیـنـم نـبـیـنـم پـیـش چـشمـامی

بــرم هــر جــای ایــن دنـیـا شــبـم بـا بــغـض دمـســازه

آخــه هــر جــا یــه چـیــزی هـســت مــنُ یــاد تــو بـنـدازه

نـمی دونــم تــو ایــن بــرزخ کــی از ایــن درد مـی مـیــرم

نـمــی دونــم چــرا یـک شــــب فــرامــوشــی نمـی گـیــرم

مــنُ اینــجــا بـکُـش وقـتی قـــراره تـازه رویــا شـی

اگــه تـا آخـــر دنـیـا قـــراره تــو دلـــــــــم بـاشـی