سناریو شماره ی

[سناریو شماره ی ۳]
چرا من...‌
پارت ۱۲
(سلامممم امیدوارم چطورتون عالی باشههههه خب....باید بگم بخاطر یه اتفاق انقدر پارت هاش زیاده که فکر نکنم تا یه سال دیگه تموم شه....ولی چرا من دیگه تقریبا رو به پایانه خب بریم سراغ پارت)

*باکوگو که این صحنه رو دید یه لحظه لرزید و یه ایکه احساس گناه کرد اما سریع اون رو پس زد*
*راننده که این صحنه رو دید دلش برای ایزوکو سوخت*

کاتسوکی: هوی راننده ی پیری یه جا نگه دار تا برم عقب بشینم

راننده: باشه ولی.‌‌‌...چرا؟

کاتسوکی: به تو چه زپرتی تو کارت رو بکن

راننده: ولی تو که یادت نمیاد به خاطر این رفتارت جریمه میشی

کاتسوکی: به چپ ترین نقطه ی کتف سمت راستم
*و رفت و عقب نشست*
*کمی بعد ایزوکو بیدار شد و دید که کاچان با فاصله ی زیادی عقب پیشش نشسته نمیتونست بپرسه چرا چون بهش اجازه ی حرف زدن نمیداد ایزوکو چشماش رو چرخوند و به پنجره خیره شد*
*کاتسوکی نگاهی به زخمای ایزوکو کرد و ایزوکو شروع به گذاشتن یه پانسمان جدید کرد*

کاتسوکی: این زخم ها برای چین؟!*با لحن کنجکاو و کمی نگران*

ایزوکو: ها؟ اها اینا چیزه....نه...آره یعنی....میدونی...اممم.....نه....چیز خاصی نیست....دیشب....نه.‌...افتادم زمین

کاتسوکی: *حرفاش رو با لحن تمسخر آمیز تکرار کرد* منو خر فرض کردی؟؟؟؟ بیوفتی زمین کبود میشی این ضایعس که صد تا خراش برداشته

ایزوکو: گفتم که مهم نیست...

کاتسوکی: مهمه!

ایزوکو: تو که اصلا جون من برات اهمیت نداره چرا میگه مهمه....؟!

کاتسوکی: *کمی صدایش آرام شد* نه منظورم این نبود فقط-

*ایزوکو بی هوش شد*

~کاتسوکی در ذهن~

این بروکلی هم که هر لحظه میمیره (این چه حرفیه برادر من)


*در همین حین روی صندلی دفتر تحلیلات قهرمانی رو دید و چشمانش را چرخاند و در دلش به ایزوکو لعنت فرستاد و بعدش دفتر دیگری را کنارش دید که کمی توجه ی باکوگو را جلب کرد و دفتر رو برداشت عنوانی که روی دفتر بود توجه ی باکوگو را بیشتر جلب کرد: my diary (دفتر خاطرات من)

پایان پارت ۱۲