وقتی بچشو نمی خواد

وقتی بچشو نمی خواد....

پارت هفتم


می یونگ:مامان میشه موهامو ببندی
ات:معلومه که میشه ...کشتو بیار
برس و کش های رنگیشو آورد و داد به مامانش و نشست جلوش
می یونگ: پس کی موهام اندازه ی موهای تو بلند میشه؟
ات با فکر اینکه چند وقته دیگه دختر کوچولوش محبوره کل موهاشو از ته بزنه اشکی از چشمم میاد پایین
ات:هرجوری بشه قول میدم باباتو پیدا کنم
می یونگ: مامان میشه بگی بابام چطوریه ؟!
ات: ....بابات یه‌ آدم مهربونه
می یونگ: اگه مهربونه چرا منو تورو ول کرد ؟
ات: چون مجبور بود .....یادته اون سری دلت اون عروسک تک شاخو می خواست ؟!
می یونگ:آره دایی برام گرفتش
ات:چیکار کردی که گرفتش ؟
می یونگ : یواشکی رفتم پیش دایی و بهش گفتم 🙂
ات: هرکسی برای خواسته هاش مجبوره یه کاری کنه بابای توهم مجبور بود وگرنه دلش نمی خواست این کارو بکنه
اینارو فقط به می یونگ می گفت چون نمی خواست باباش رو پیشش خراب کنه ولی خودش داش از درون پر پر میشد حتی نمی دونست چرا نامجون ولشون کرده و الان اگه توی کمپانی قبول میشد نمی دونه چطوری باید باهاش رو به رو بشه
مین سو : سلام من اومدم
می یونگ و ات:سلام
مین سو: کاراتون رو کردین ؟
ات:آره
مین سو: من برم وسایلمو جمع کنم و بیام بریم
ات: من برات جمع کردم
مین سو : عه مرسی پس بیاین بریم
فردا تو کمپانی
( ات یه کت بلند مشکی با یه بافت مشکی و شلوار مشکی پوشیده و موهای بلندش که تا زانوشه رو بالا بسته مین سو هم مثل ات لباس پوشیده )
مین سو : سلام
منشی: سلام بفرمایید
مین سو: اومدیم تست بدیم
منشی: برای بادیگاردی
مین سو: بله
منشی: بفرمایید طبقه ی ۱۲
مین سو :خیلی ممنون
( راستی می یونگ تو مهد کودکه یه مهد پیدا کردن نزدیکی کمپانی)
مین سو:بیا بریم
ات:مطمعنی کارمون درسته؟!
مین سو: برای می یونگ مجبوریم
ات:باشه .....بریم
رفتن سمت آسانسور و طبقه ی ۱۲ رو زدن
مین سو: ات گند نزنیا
ات:نگران نباش ما باید قبول بشیم
مین سو: خوبه .....رسیدیم
ات:چقدر اینجا شلوغه.....همشون اومدن برای تست دادن