به فرشته گفتم اینجا غمگین ترین نقطه گلستان شهداست

به فرشته گفتم: اینجا غمگین ترین نقطه گلستان شهداست...
من هربار به اینجا میرسم آمیخته ای از بغض، خشم و اشک را تجربه میکنم...
هربار به اینجا میرسم سلام نظامی می دهم...
و زیر لب میگویم : انتقامتان را میگیریم...
راستش را بخواهی من میترسم... من هم میترسم... مثل بسیاری از آدمها که از دیوصفتان اسراییلی و آمریکایی و مزدورانشان میترسند...
من هم از صدای موشک و پدافند و اخبار تلخ سودان و عراق و لبنان و سوریه میترسم...
که هرکدامشان زخمی شوند انگار سنگری از سنگرهای ایران من سقوط کرده است...
من از مرگ نمیترسم...
از هدر رفتن ثمره خونهایی که این سالها برای حفظ وجب به وجب خاکمان بر زمین ریخته میترسم...
من از لرزیدن آسمان ایرانم می ترسم...
من از خالی شدن زمین و زمان از انسانهای خوب می ترسم...
از تسلط ترامپ دیوانه و نتانیاهو جانی و خونخوار و رییس جمهور کثیف فرانسه و... استعمارگران تاریخ زمین بر عالم می ترسم...
اما ته دلم به لبخندهای خرازی ها و زاهدی ها دلخوشم...
و به عطر بقیة الله خیر لکم...
و به فرماندهی که از پس پرده غیبت عالم را به مژگانش اداره میکند...
سلام فرمانده
سلامی از سویدای دل...