انجلا

انجلا؟
اسمش ممکنه تغییر کرده باشه، رول‌هاش فرق کرده باشن، اما برای خیلیا—برای ما فن‌ها—اون همیشه سنجوئه.
و سنجو؟ فقط یه اسم نیست. سنجو یه استورَست، یه روایت قوی از یه ایدل که با هر بیت رپش، یه گوشه از دنیای ذهن ما رو تسخیر می‌کنه.
رپی که از دل میاد، با جسارت بیان میشه و با مهارت اجرا میشه.
تو رو نه‌فقط به شنیدن، بلکه به فکر کردن، حس کردن و حتی عاشق شدن به سبک رپ وا‌می‌داره.

تو دنیایی که خیلیا فقط برای ترند شدن میان و میرن، سنجو کسیه که خودش رو با معنا ساخت.
آهنگاش، حضورش، و حتی تغییراتش نشونه‌ی رشد و بلوغه؛ نه از بین رفتن هویت.
انجلا شاید اسم جدید باشه، ولی روح همون سنجویی رو داره که ما باهاش خندیدیم، گریه کردیم و حس کردیم.
یه استایل خاص، یه امضای شنیداری، یه فلو که فقط خودش داره.
اونی که سبک نمی‌سازه، سبک میشه.

و اگه بخوای بدونی چرا هنوز براش فن داریم، چرا هنوز با قدرت ازش می‌نویسیم،
دلیلش واضحه: چون سنجو—انجلا—یادآور اینه که هراهنگی که میخونه مخصوصا رپ فقط یه ژانر نیست؛ یه زبان برای گفتن ناگفته‌هاست.
و هیچ‌کس مثل اون بلد نیست این زبان رو با دلش حرف بزنه. نه فقط رپ هر اهنگی و چه هرچیزی که فکر کنی