بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت اول :
امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام:
اللّهُمَّ اغْفِرْ لى ما اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنِّى. فَاِنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَىَّ بِالْمَغْفِرَةِ -بار إلها! آنچه را در باره من از من داناتری‌ بر من ببخش.پس اگر دوباره به گناه بازگشتم تو هم دوباره به مغفرتت به من بازگرد.
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لى ما وَاَيْتُ مِنْ نَفْسى وَ لَمْ تَجِدْ لَهُ وَفاءً عِنْدى - بار إلها! بر من ببخش آنچه را که با خود وعده کردم و تو وفایی‌ از من نسبت به آن ندیدی‌.
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لى ما تَقَرَّبْتُ بِهِ اِلَيْكَ بِلِسانى ثُمَّ خالَفَهُ قَلْبى - الهی!‌ آنچه را که با زبانم به تو تقرب جستم ولی‌ دلم بر خلاف آن بود بر من ببخش.
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لى رَمَزاتِ الاَلْحاظِ، وَ سَقَطاتِ الاَلْفاظِ، وَ شَهَواتِ الْجَنانِ، وَ هَفَواتِ اللِّسانِ - بار إلها!‌ اشارات چشم، و سخنان بیهوده، و خواستنی‌های پنهان در دل و لغزشهای‌ زبانم را بر من ببخش.
شرحی مختصر :
استغفار، یعنی طلب مغفرت که با طلب عفو بخشش گناه متفاوت است و اعم از آن می‌ باشد؛ چرا که مغفرت، هم بخشش است و هم پوشش که سبب از بین بردن آثار آن نیز می‌گردد. بنابراین، اغْفِرْ یعنی هم بخشش و هم پوشش بده.
بی‌تردید، هر کاری، چه عمل صالح و مؤمنانه باشد و چه خطا و گناه، آثاری دارد که نه تنها به عمل کننده بازمی گردد، بلکه تا پایان حیات انسان در زمین، ادامه دارد و در قیامت نیز حقیقت آن متجلی شده و به صاحبش برمی گردد؛ چنان که متذکر گردید: إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ - ما مردگان را زنده می‌ كنيم، و آنچه را از پيش فرستاده‌اند و تمام آثار آنها را می‏ نويسيم، و همه چيز را در امام آشکار برشمرده‌ ایم.(سوره یس آیه 12)
خداوند متعال، بسیاری از گناهان بندگانش را حتی اگر کافر باشند،بدون این که هیچ توجهی داشته باشند و طلب بخششی کنند می‌بخشد و تمامی گناهان بندگان معاد باورش را به غیر از حق النّاس با طلب عَفو استغفار و توبه می‌بخشد که اگر نمی‌بخشید، با اولین خطا و گناه، عقوبتش بازمی گشت و دیگر انسانی روی زمین باقی نمی‌ماند:وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا كَسَبُوا مَا تَرَكَ عَلَى ظَهْرِهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِ بَصِيرًا - و اگر خدا مردم را به سزاى آنچه انجام داده‌اند مؤاخذه می‌کرد، هيچ جنبنده‏‌اى را بر پشت زمين باقى نمى‌ گذاشت؛(ادامه دارد...)