گفتم میدونی آدما هیچوقت نمیرن

-گُفتَم: میدونی؟ آدَما هیچوَقت نِمیرَن،
اَصلاً رَفتَنی دَر کار نیست،
نِمیشِه کِه رَفت،
بِخوای هَم نِمیشِه.
بِبین، حَتیٰ وَقتی یِه تَعمیرکار میاد خونَه‌ت کِه یَخچالِ دَرب وَ داغونِتو تعمیر کُنِه،
بازَم تا دُو سِه روز بویِ تُندِ سیگاری کِه روی لِباساش کُهنه شُدِه توو خونَه‌ات می مونه،
هَرچِقَدَم پَنجِرِه رُو باز بِذاری فایدِه نَدارِه،
رَفتَن کِه بِه این سادِگیا نیست.
گُفت: مَن کِه هیچوَقت سیگاری نَبودَم
گُفتَم: آرِه،
وَلی بیست وَ پَنج سال توو اون خونِه کِنارِ ما نَفَس کِشیدی،
نَفَس هاتو با باز کَردَنِ کُدوم پَنجِرِه میشه اَز یاد بُرد؟ ッ...

📚 بعد از ابر
👤 بابک زمانی