تا یک قدمت آمدم افسوس ندیدی

تا یک قدمت آمدم، افسوس ندیدی
من‌ باز و تو هم باز و ولی باز پریدی

دیباچهء ناب غزلم شهرهء شهر است
دیدی و پسندیدی و امّا... نخریدی

گر سیب ترین، بهر تو حوّا شده بودم
عصیان تو خوش بود و دریغا که نچیدی

من‌ یوسف کُرنش گَرَم_ این بار _ زلیخا
یک قلب دژم را عوض جامه دریدی

فریاد زدم شهـرهء سودای تو هستم
یک شهر شنیدند و تو امّا نشنیدی