در دنیایی که آدمهایش صبح از خواب بیدار میشوند و تا شب ب

در دنیایی که آدم‌هایش صبح از خواب بیدار می‌شوند و تا شب با قلم‌ موی گناه سر و روی دنیا را سیاه می‌کنند، محال است آفتاب هر صبح از مشرق بیاید بالا و باز بر سر و روی عالم گرده‌ های طلا بپاشد.

محال است، مگر اینکه کسی میان اشک‌های قنوت نیمه شبش بارها زمزمه کرده‌ باشد: "خدایا... گناهانشان را به من ببخش..."

اَلسَّلامُ عَلَیکَ حینَ تَحمَدُ وَ تَستَغفِر
سلام بر مهدی