پرم از سکوت

پــــــــــُرم از سکوت
سکوتی به سنگینی صدا
به کوتاهی صبـــــــــــــــــر
به وسوسه مـــــــــرگ
و به تقلای حضــــــــــــور
حضوری توأم از خلأ
که بشـــــــــکند کنــــــــــج خلوتم را
و همســــــــــاز شود با گوشه ی دنـــــــج خیالم
میسازم کلمه ای
که به دار کشد بغضــــــــــــم را
و بهترین هذیان جسم٫
برهنگی احســـــــــــــاس را
کـــــــم آورد
بگذار جرعـــــــه ای از  تـنـــــــــــــــهایی سرکشـــــــــم
آنقـــــــدرها هم که گویند تلـــــــــخ نیست
باز لحظه ای سکوت٫
اما نه ... نیستی ولی
چه خـــــــــوب که
بی تـــــــــو هم
لمس آرامــــــــش  خــــــــــــــــــاردار نبــــــــــود
با تو ام "' سکـــــــــــــوت "' فریــــــــاد برآور
و باطل کن
خیـــــال خــــــــــام ِ وسوســــــــــه ی
من٫مــــــــــا شدن را!!!!!!!!!!