می

ﺷﺒﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺴﺘﯽ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ !
ﺩﺭ ﺁﻥ ﯾﮏ ﭼﻨﺪﺳﺎﻋﺖ ﻣﻦ ﻋﺠﺎﯾﺐ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻡ :

ﮐﻌﺒﻪ ﺭﺍﺑﺴﺘﻢ ...
ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﮐﺮﺩﻡ ..
ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻮﺑﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﻧﻮ، ﺳﺎﺧﺘﻢ ﮔﯿﺘﯽ!
ﺑﻪ ﻟﯿﻠﯽ ﺣﮑﻢ ﻋﺸﻖ ﺩﺍﺋﻤﯽ ﺩﺍﺩﻡ !
ﺑﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺣﻖ ﺧﻮﺏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺍﺩﻡ!
ﺑﻪ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺁﺗﺸﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺩﻡ ﺩﺍﺩﻡ!
ﺑﻪ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﺍﻫﺮﻣﯽ ﮐﻮﻫﺎﻥ ﺷﮑﻦ ﺩﺍﺩﻡ !
ﻧﯿﺂﻭﺭﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﺷﺪ ﻭ ﺭﻣﺎﻝ !
ﻧﻪ ﮐﺲ ﺭﺍ، ﻫﺮﺯﻩ ﻭ ﻻﺕ ﻭ ﮔﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ !
ﻧﺪﺍﺩﻡ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﯾﺒﯽ ﺑﺮ ﻋﺒﺎ ﭘﻮﺷﺎﻥ!
ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ، ﺁﻧﮑﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﺭﯾﺎ ﮐﺮﺩﻡ !
ﻫﺮ ﺁﻧﮑﺲ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ میﺷﻮﺩ ﻓﺎﺳﺪ !
ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺧﻠﻖ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺗﻬﯽ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻔﺎ ﮐﺮﺩﻡ !
ﻧﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﺯ حد ﺑﺪﺍﺩﻡ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻣﮑﻨﺖ !
ﻧﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺑﯽ ﻧﻮﺍﯾﯽ ﻣﺒﺘﻼ ﮐﺮﺩﻡ !
ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺧﻠﻖ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺭﺍ..، ﻋﺠﺐ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺠﺎ ﮐﺮﺩﻡ !!....
ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﮕﻮﯾﻢ،،، ﮐﻮﺩﺗﺎ ﮐﺮﺩﻡ ...

ﺳﺤﺮ ﭼﻮﻥ ﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﯽ ..
ﺷﺪﻡ ﻫﻮﺷﯿﺎﺭ !
ﺧﺪﺍﯾﺎ.. ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻣِﯽ، ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ
ﺑﮕﻔﺘﻢ ای ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻡ
ﺧَـﻄﺎ ﮐﺮﺩﻡ ...ﺧَـﻄﺎ ﮐﺮﺩﻡ!!!
ﺷﺒﯽ ﺩﺭﻋﺎﻟﻢ ﻣﺴﺘﯽ
ﺯﺩﻡ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺍﺯﺍﯾﻦ ﻫﺴﺘﯽ !!
ﮐﻪ ﺍﯼ ﺩﻧﯿﺎ , ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﺭﺯﯼ؟
ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﺎﺯﯼ؟
ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡ؟ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ؟
ﮐﻪ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﺩ ﺑﻪ ﯾﮏ ﮐﺎﻫﯽ !!!
ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺎﺩﺭ؟ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮐﻮﺩﮎ؟
ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ؟
ﮐﻪ ﺯﺟﻪ ﻣﯿﺰﻧﺪ ﻫﺮﺩﻡ
ﺍﺯﺍﯾﻦ ﻫﺴﺘﯽ !!!!
ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﺎﺯﯼ؟
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ,
ﺍﮔﺮﻣﻦ ﮐﻔﺮ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻣﺴﺘﯽ
ﺗﻮﻫﻮﺷﯿﺎﺭﯼ , ﺗﻮﺑﯿﺪﺍﺭﯼ !!
ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮﺍﯾﻦ ﺣﺎﻟﯽ
ﺑﺒﯿﻦ. ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺩﻧﯿﺎﺭﺍ ...!!
ﻧﻤﯿﮕﻮﯾﻢ ﻣﺮﺍﺩﺭﯾﺎﺏ !
ﻧﻤﯿﮕﻮﯾﻢ ﻣﺮﺍﺩﺭﯾﺎﺏ !.....
ﻭﻟﯽ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ، ﺷﺒﯽ ﺩﺭﯾﺎﺏ ...