ﭼﻬﺎﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ ﺳﻮﺍﺭ ﺗﺎﮐﺴﯽ
ﺷﺪﻡ.
ﺗﻠﻔﻦ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﭼﻬﺎﺭﺭﺍﻩ ﻭﻟﯿﻌﺼﺮ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ...
ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ : ﺳﻼﻡ ﻋﺰﯾﺰﻡ. ﺧﻮﺑﯽ؟ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺎﻡ.
ﺳﺮ ﺻﺒﺤﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﮐﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ . ﭼﺮﺍ؟ ﺍﯼ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﮕﻪ ﻫﻤﺸﻮ
ﺣﺴﺎﺏ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ؟ ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺎ . ﺍﻻﻥ ﺗﺎ ﭘﻮﻟﻮ
ﻧﺮﯾﺰﯼ ﻣﺮﺧﺼﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻦ؟ ﮐﺎﺵ ﺩﯾﺸﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ
ﺟﻮﺭﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ. ﺍﻻﻥ ﺳﺮ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﮐﯽ ﺑﮕﯿﺮﻡ؟ ﺍﻭﮐﯽ
ﺣﺎﻻ ﯾﻪ ﮐﺎﺭﯾﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ . ﻧﻪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ.
ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺷﻬﺎﺏ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ .
ﺷﻬﺎﺏ ﺟﺎﻥ ﺳﻼﻡ ﺩﺍﺩﺍﺵ . ﺁﻗﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﯾﮑﻢ ﭘﻮﻝ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ
ﻓﺮﺩﺍ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﻭﻧﻢ. ۱۰۰ ﺗﻮﻣﻦ . ﺁﺭﻩ ﺩﺍﺩﺍﺵ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺳﺮ
ﺻﺒﺤﻪ ﻫﯿﺸﮑﺪﻭﻣﻤﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ ﻫﻨﻮﺯ. ﺍﻭﮐﯽ ﺧﯿﻠﯽ
ﺁﻗﺎﯾﯽ ﯾﮑﺎﺭﯾﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ.
ﮐﻞ ﺍﯾﻦ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺭﻭ ﻣﻦ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ.
ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻫﻢ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮﺩ . ﭘﺴﺮﺵ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺮﺧﯿﺺ ﻣﯿﺸﺪ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ۱۰۰
ﺗﻮﻣﻦ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺷﺖ .
ﭘﺴﺮ ﺟﻮﺍﻥ : ﺭﻓﯿﻖ ﺑﺰﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﻻﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﻧﮏ ﻭﺭﻣﯿﺪﺍﺭﻡ
ﺑﻬﺖ ﻣﯿﺪﻡ ﺑﻌﺪ ﻣﯿﺮﯾﺰﯼ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺑﻢ .
ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ : ﻧﻪ ﺩﺍﺩﺍﺵ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﺗﺎﺝ ﺳﺮﻣﺎﯾﯽ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ
ﯾﮑﺎﺭﯾﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ .
ﭘﺴﺮ: ﻧﻪ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯﻡ ﺷﺎﯾﺪ
ﻣﻦ ﮔﯿﺮ ﺑﻮﺩﻡ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍﺿﯽ
ﺷﺪ ﻭ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ . ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯿﺪﻭﻥ ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﭘﺴﺮ
۱۲۰ ﺗﻮﻣﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﺯ
ﮐﺎﺭﺗﺶ ﻋﮑﺲ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻌﺪ ﭘﻮﻝ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﺵ ﻭﺍﺭﯾﺰ ﮐﻨﻪ.
ﭘﺴﺮ ﺣﺘﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻧﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ .
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ
۲۳ ﺩﯼ ۹۴
ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ: ﺳﯿﺪ ﺍﻣﯿﺮ ﺍﺷﺮﺍﻗﯽ