روز دوم تازه میفهمیدیم

ﺩﺭ ﻣﯿــﺎﻥ ﺭﻭﺯﻫــﺎ ...

ﺍﺯ "ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ" ﺑـــﺪﻡ ﻣـﯽ‌ﺁﯾﺪ ...

ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﺑــﯽ‌ﺭﺣﻢ‌ﺗﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ...

ﺑﺎ ﻫﯿﭽﮑــﺲ ﺷــﻮﺧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ...

ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ...

ﻫﻤــﻪ‌ﭼﯿﺰ ﻣﻨﻄﻘــﯽ‌ﺳﺖ ... 

ﺣﻘﺎﯾــﻖ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ...

ﻭ ﺑﻪ ﻫﯿــﭻ ﻭﺟﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻥ ...

ﺳﺮ ِﺨـﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﯿﺮﻩ ﻣﺎﻟـﯿﺪ ...

ﻣﺜﻼ‌ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﻣــﻬﺮ ...

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺑـﯽ ﺑﻮﺩ ...

ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺪﺭﺳـﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺷـﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﯾﻢ ...

ﺍﻣﺎ ﺍﻣـﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ...

روز دوم تــازه میفهمیدیــم ...

که تابستــان تمــام شـده اســت ...

یـا ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣــﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ...

ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﻣﯽ‌ﺁﻣـﺪ ﻭ ﯾﮏ ﻫﻔــﺘﻪ ﻣﯽ‌ﻣﺎﻧﺪ ...

ﻭﻗﺘــﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺸــﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣــﺖ ﻣﯿﺸﺪﯾﻢ ..

ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﺗــﺎﺯﻩ ﻣﯽ‌ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ...

"ﻣـــﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﻓـــﺖ" ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ ...

ﻭ ﺍﻣﺎ ﺟــﺪﺍﯾﯽ ... 

ﺭﻭﺯِ ﺍﻭﻝ ﺷــﻮﮐﻪ‌ﺍﯾﻢ ...

ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺘﯽ ﺧﻮﺷـﺤﺎﻝ ﺑﺎﺷﯿﻢ ...

ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ...

ﺍﻣﺎ ﺩﺭﯾﻎ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ، ﺗــﺎﺯﻩ ﻣﯽ‌ﻓﻬﻤﯿﻢ ﮐﺴــﯽ ﺭﻓﺘﻪ...

ﺗﺎﺯﻩ ﻣﯽ‌ﻓﻬﻤــﯿﻢ ﺣﺎلماﻥ ﺧــﻮﺏ ﻧﯿﺴﺖ...
 
ﺗﺎﺯﻩ ﻣﯽ‌ﻓﻬـــﻤﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾـﯽ ﺑـــﺪ ﺍﺳﺖ...

ﺑــﺎﯾﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺑﯿـــﺪ ...

ﺑــﺎﯾﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﺭﺍ ﺧـــﻮﺭﺩ ...

ﺑــﺎﯾﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﺭﺍ ﻣُــــﺮﺩ ...