عکست را با خودم دارم

عکست را با خودم دارم ...

همراه صدای ضبط شده ات را ...

و هر روز ...

به انجمن های ادبی سر میزنم ...

گوشه ای به التماس ...

شاعری را گیر میاورم ...

عکست را نشان میدهم ...

و سکوت ضبط شده ی صدایت را ...

همان دوستت دارم هایی را ...

که هیچ وقت نگفتی...

و بعد اصرار میکنم ...

تو را بسراید ...

دیروز بلاخره شاعری قبول کرد ...

مدتی عکست را نگاه کرد...

و به سکوت دوستت دارم هایت ...

گوش داد...

نگاهی به من کرد ...

و با لبخند روی تکه کاغذی نوشت:

برگرد...

این دیوانه دلش تنگ است ...