کاش باران بزند خواب خیابان بپرد

کاش باران بزند خوابِ خیابان بپرد
عطرموهای تو از گوشه یِ ایوان بپرد

کاش رعدی بزند مشت به اَبری تاکه
سَرِ ما از وسط چاک گریبان بپرد

قسمتم بود که قسمت نشود طعم لبت
تبِ آن مخمل قرمز شده آسان بپرد

این تصور که تو را آنِ دگر میبوسد
از من و فکر من و حال پریشان بپرد

ای بسوزد پدرت عشق چه کردی بامن!
نفسم بی نفسَش از قفس جان بپرد...
🔥