بگذار ، که بر شاخه این #صبح دلاویزبنشینم و از #عشق سرودی بسرایمآنگاه ، به صد شوق ، چو مرغان #سبکبال ،پر گیرم ازین بام و به سوی #تو بیایممن نیز چو #خورشید ، دلم زنده به #عشق استراه #دل خود را ، نتوانم که نپویمهر #صبح ، در آیینه جادویی خورشیدچون می نگرم ، #او #همه #من ، #من #همه #اویم !#فریدون_مشیری