گفتی که جبران میکنی گویم کدامین درد را

گفتی که جبران میکنی گویم کدامین درد را ؟
این بیکسی ها، این جفا، یا این نگاه سرد را؟


من آن بهارم که شبی باد خزان بر من وزید
در نو بهارم دیده ام پاییز تلخ و زرد را


من پیر دردم خسته از نامردمی ها ی زمان
در ظاهری مردانه دیدم چهره ی نامرد را


در من کسی بیخانمان شب تا سحر را گریه کرد
کی تو بفهمی حال یک آواره ی شبگرد را


جبران نباشد شیشه ی بشکسته ای رادر زمان
بر عمر رفته کی توان زد دکمه ی برگرد را


دیر آمدی جبران کنی من سوختم خاکسترم
کی میتوان جبران کنی یک قطره اشک از مرد را ؟


این سوختن سهم ات نبود اما بسوزسنگ صبور
شاید غزل عاشق کند این مردم خونسرد را