گمانم بزرگترن دارا زندگ آدمزاد همن انسان ها آطراف

گمانم بزرگترين دارايي زندگي آدميزاد ،همين انسان هاي آطرافش هستند ؛

همين دوست هايي که برايت پيغام مي گذارند.

که اعلام مي کنند حواسشان به تو هست...

همين دوست ها که با دو سه خط پيغام نشان مي دهند چقدر دلشان پي تو ، دل تو و درد توست..

که چقدر خوب تو را مي خوانند...

همين دوست ها که پيگيرند که نباشي دلگيرند؛

همين دوست ها که دلتنگت مي شوند و بي مقدمه برايت مي نويسند...

وقت هايي دو سه خط شعر مي فرستند.

که بداني خودت ... وجودت ... خوب بودن حال و احوالت براي کسي مهم است...

آدميزاد چه مي شود گاهي، با همين دو سه خط نوشته، دو سه خط پيغام از دوستي،

حس شيرينيست که بداني بودنت براي کسي اهميت دارد، نبودن ات کسي را غمگين ميکند...

وقت هايي هست که مي فهمي حتي اگر دلت پُر درد است، بايد بخندي و شاد باشي،

تا دوستت را غمگين نکني...

خواستم بگويم که چقدر اين انسانها ، برايم پُر ارزش ند...


که چقدر خوب است دارمشان...