یکی از جملههای مسموم من به خودم تا همین چند وقت اخیر این

یکی از جمله‌های مسموم من به خودم تا همین چند وقت اخیر این بود
:«اگه لاغر بشم و برسم به وزن ایده‌آلم، خوشحال میشم.»
من سالها با این زندگی کردم، از نوجوونی هیچوقت ظاهرم رو دوست نداشتم و هر اتفاق بدی تو زندگیم تقصیر همین هیکل بد بود.
نه که فکر کنید دنبال چاره نبودم، مثل خیلی از شما من هم همه عمرم رژیم بودم.
با اینکه عاشق کیک و شیرینی بودم به خودم قبولوندم ازش متنفرم،
انواع رژیم های علمی و غیر علمی رو امتحان کردم و این وزن لعنتی رفت پایین و باز برگشت بالا.

سالها به خودم اجازه لذت از هیچی رو ندادم،
نه تو رستوران و کافه با خانواده و دوستان راحت بودم
نه لباس رنگ روشن میپوشیدم چون توی تن من حتما زشت بودن، و فقط رنگهای تیره استفاده میکردم.
امروز برای اولین بار در زندگی بزرگسالیم رفتم روی ترازو و وزنم همون وزن ایده‌آلم بود. خوشحالم؟ نه. حسم دقیقا مثل همون ادمیه که توی ۹۰ سالگی لاتاری برده بود.
خواستم بگم به خودتون فرصت لذت از زندگی رو بدین.
برای خوشحال بودن برای هیچی صبر نکنین، نه مدرک گرفتن، نه کار پیدا کردن، نه مهاجرت.
از زندگی و خودتون همینجوری که هستین لذت ببرین.

#Motive_Time