همه ی ماها عاشق آدمی میشیم که فکر میکردیم میتونه چسب زخم

همه ی ماها عاشق آدمی میشیم که فکر میکردیم می‌تونه چسب زخمی باشه واسه ی زخم های خونی ، اما تنها فقط زخم هارو عمیق تر میکنن تا جایی که به قلب برسه ، قلب رو میشکونن که فکر میکنند این کار خوبیه .. برای اینکه به یادش نیوفتی آهنگ گوش میکنی ، دوست های جدید پیدا می‌کنی اما . . گلدون که گلش رو فراموش نمیکنه :)
با دیدن پروفایلش چشمات خیس میشد ، اینکه میبینی بدون تو خوشحاله و زندگی خیلی بهتری داره ، می‌دونی چی میگم ، درد ماجرا تازه اونجا شروع میشه و نمیتونی کاری کنی ، دوست داری تیغ و بکشی و خلاص بشی اما از طرفی می‌ترسی...از مرگ..از خیانت از همه چی!
خنده های تلخ میزنی اما بقیه باورت میکنن و میگن چه زود فراموش کرد انگار نه انگار طرف بهش خیانت شده بود ، اما هیچکس درون آدم رو نمی‌بینه ، هیچکس نمی‌بینه چه درد هایی رو توی سینمون حبس کردیم ، چه بغض هایی که گلومون رو خفه کرد ، چه مشت هایی که دیوار رو خونی کرد ، هیچکس نمیبینه اما بدی هات خنده هات و شادی هات رو میبینه فقط و میگه تو؟ عمرا حتی یه بار ناراحت شده باشی ، اما هر آدمی عاشق میشه و پشیمون میشه و سالیان سال یادش نمیره

بیاین بگین دوست دارین اینجور چیزا بنویسم؟
(تیریخیدا حوصلم سررفته😭)