بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت سوم :
هم چنین فرمودند:مَنْ زَارَ اَخَاهُ الْمُؤْمِنَ اِلَی مَنْزِلِهِ لَا لِحَاجَهٍ مِنْهُ اِلَیْهِ، کُتِبَ مِنْ زُوَّارِ الله وَ کَانَ حَقِیقًا عَلَی الله اَنْ یُکْرِمَ زَائِرَهُ - هر کس برای زیارت مؤمنی به خانه او برود، بی آن که برای حاجتی از او نزدش رفته باشد، در ردیف زائران خدا شمرده می‌شود و بر عهده خداست که زائر خود را گرامی بدارد. پس مومن باید به زیارت برادران مومنش برود.و بدینوسیله از لطف و کرم و جود و بخشش خدا که منشا همه خوبی‌ها و خیرات است پهره مندگردد.(بحار الأنوار : (77/192/11)
حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: إِذَا حَجَّ أَحَدُكُمْ فَلْيَخْتِمْ حَجَّهُ بِزِيَارَتِنَا لِأَنَّ ذَلِكَ مِنْ تَمَامِ الْحَجِ - هر گاه یکی از شما به حج رفت، آن را با زیارت ما به پایان برساند، چرا که این دیدار ما از نشانه‏های تمامیت و کمال حج است. (وسائل الشیعة، ج 10، ص 254)
حکمت وصل : از مجموعه این احادیث و صدها حدیث دیگر در باب زیارت اعم از رفتگان یا ماندگان، این حکمت آموخته می‌شود که زیارت، وصل است. انسان رها نیست و بالاخره خودش را وصل می‌کند، حال یا به - عُروُةُ الوُثقی، حَبلُ المَتین - و آن چه خدا امر به وصل آن کرده است و یا به باطل و آن چه خدا از آن پرهیز داده است.
زیارت از محبت است. آن که محبوبش خدا، محبین و محبوبین خداوند سبحان است، به زیارت آنها شتافته و خودش را به آنان وصل می‌کند، و آن که محبوبش دنیاست، به زیارت جلوه‌های دنیا و اهلش شتافته و خودش را به آنها وصل می‌کند.
پس علت این همه دشمنی و ضد تبلیغ علیه زیارات ما، این است که می‌خواهند ما به خدا، رسول، امام (علیهم السلام)، اسلام، قرآن، مؤمنان وصل نباشیم، تا محبت محبوب‌های خودشان را در دل ما جایگزین کنند و ما را مشتاق و رهسپار زیارت محبوب‌های خودشان نمایند و بند استعمار و استثمار بشکانند.(پایان)