تفسیرآیه

#تفسیر_آیه
ارادۀ خداوند سبب پیدایش و آفرینش موجودات است و می‌تواند بدون اسباب و وسیله مادّی نیز بیافریند. او سبب‌ساز و سبب‌سوز است، گاهی تأثیر چیزی را از آن می‌گیرد و گاهی به چیزی اثر می‌‏بخشد. پیدایش و بقا و آثار همه چیز بسته به اراده و خواست اوست.
خداوند در پاسخ زکریّا فرمود:«یَفْعَلُ ما یَشاءُ» و در جواب مریم فرمود:«یَخْلُقُ ما یَشاءُ» شاید رمزش این باشد که فرزند برای بانوی بی‌شوهر شگفت‌آورتر از فرزند برای پیرمرد باشد.

۱. ریشۀ سؤال و تعجّب، اگر انکار و لجاجت نباشد، مانعی ندارد. «أَنَّی یَکُونُ لِی وَلَدٌ» اولیای خدا نیز اراده خداوند در امور جهان را بر پایۀ اسباب و علل طبیعی می‌دانند و لذا اگر بشارت ویژه‌ای بر خلاف آن آمد، چگونگی آن را از خداوند می‏‌پرسند.
۲. آفرینش خداوند از راه غیر معمول، کار تازه‏‌ای نیست و عوامل طبیعی نیز منحصر در امور شناخته‌شده نیستند. «کَذلِکِ»
۳. دست خداوند برای آفرینش باز است. آفریدن از راهِ اسبابِ طبیعی و غیر طبیعی برای خداوند یکسان است. «یَخْلُقُ ما یَشاءُ»
۴. شرط آفرینش، ارادۀ حتمی الهی است. «قَضی‏ أَمْراً»، «کُنْ فَیَکُونُ»

#تفسیر_نور_محسن_قرائتی
#قران_كريم
#تنها_خداست_که_می ماند
#تنها_خداست_که_می داند
#جهان _جز_خدا_هیچ_چیز_نیست
#بنام_خدا
#الله
#Only_God_remains
#Only_God_knows