چیزی به او گفتم خندید و بین خندههایش گفت دیوونه و ب

چیزی به او گفتم، خندید و بین خنده‌هایش گفت: «دیوونه!» و باز خندید، می‌خواستم بگویم خب مگر می‌شود فرد عاقل، صدای خنده‌های تو را بشنود و از سر ذوق دیوانه نشود؟
ولی سکوت کردم؛ دیوانگی را ترجیح دادم به قطع کردن ریتم خنده‌های شیرینش، و من دیوانه شدم، دیوانه‌ی او.