پاییز

فصلها از پی هم میگذرند اما من
چهار فصل دلم از غصه ی تو پاییز است
هر کجا مینگرم جز تو نمی یابم باز
بند بند دلم از عطر تنت لبریز است
کاش پاییز نگاه تو به بادم میداد
تا که رسوا نشوم این همه از درد فراق
اوج ابیات غزلهای منی بی وقفه
کی کجا باز بگیرم نفسی از تو سراغ