ترک کردن را خوب یاد گرفته ام از زمانی که یادم هست

ترک کردن را خوب یاد گرفته ام... از زمانی که یادم هست
مشغول ترک‌کردن بوده ام
از اسباب بازی هایم گرفته تا کتانی که دیگر به پایم نمی‌ رفت
از ترک‌کردن خانه ی قدیمی‌گرفته
تا ترک‌ کردن هم‌ محلی و هم کلاسی هایم
چند سال که گذشت لذت های کودکی را ترک‌ کردم
لذت هایی که بعد ها فهمیدم هیچ جایگزینی ندارند
سن و‌سالم که بیشتر شد ...
دنیا را که کامل تر دیدم فهمیدم
فقط من نیستم که ترک می‌کنم ...
یکی از دوست های دوران دبیرستانم درس خواندن را ترک کرد
پدر بزرگم زندگی را ترک‌کرد
رفیق قدیمی ام کشور را ترک‌ کرد
یکی از پیرمردهای محل آلزایمر گرفت خاطراتش را ترک‌کرد
و....
دختر همسایه ی دیوار به دیوارمان همسرش را ترک‌کرد ... می‌گفتند شوهرش ترک نمی‌کرده ... و من فکر می‌کردم اگر ترک‌نکنی ترکت می‌کنند !!!!!!!! سال ها گذشت ...
اولین بار که دلم لرزید
و معشوقه دار شدم
فکر می‌کردم دیگر قرار نیست ترک‌کنم‌... اما ترک کردن همیشه دست خودت نیست ...
باید تقصیر را گردن سرنوشت انداخت
یا شرایط نمی‌دانم
فقط‌می دانم گاهی ترک‌کردن تنها راه نجات است
زمان باد است یا طوفان نمی دانم ... فقط می‌دانم از آن روز ها زمان زیادی گذشته
این روزها وقت ترک کردن آدم ها ،
نه درد میکشم
نه تب میکنم نه بدنم میلرزد...
یک بی حسی کامل
نه احتیاج به قرص دارم و
نه احتیاج به پرستار
سال هاست هر‌ کسی را می توانم ترک‌ کنم
بدون خماری ... بدون بدن درد ... بدون خاطرات ... زندگی معلم خوبی بود
ترک‌ کردن را خوب یاد گرفته ام