تنهایی دونفر

"تنهاییِ دونفر"

_چرا درو انقدر دیر باز کردی؟

_با اون کلاه و بارونی و سیگاری که به فیلتر رسیده و چمدونی که دستت گرفتی و واسادی زیر نور اون لامپ صدی که از در آویزون شده، آدم دلش میخواس فقط نیگات کنه

_حالت چطوره ریفیق؟

_حالم؟ شبیه آخرای سیزده به در که همه دارن وسیله هارو جمع میکنن و من نیشستم پای زغال و به صدای باد گوش میکنم

_آب نریزیا رو آتیش، بزار خودش سرد شه

_یه لیوان آب داشتم ریختم پشت سر مسافر

_بعد از اون مسافر دیگه همه چی خودش سرد میشه

_بیخیالِ حالِ من و مسافرم...تو بگو...سفر خوش گذشت؟

_مرسی که باهام نیومدی...من تنهایی سفر کردنو بیشتر دوست دارم

_آدم اگه یه نفر تو خاطرش جا مونده باشه تنهایی سفر کردن بیشتر بهش میچسبه

_من اسمشو گذاشتم همسفرِ خیالی ولی از واقعی ام واقعی تره

_از بارونم بارونی تر

_آخ...امان از بارون...
مقصد رو نمیدونم اما مسیر و جاده واسه آدمی که دلش تنگه حکم یک موسیقیِ خاطره انگیزو داره که تو یه نصفه شبه پاییزی پاشو میذاره رو گلویِ خاطرات

_فرقی هم نمیکنه سوار قطار یا اتوبوس یا ماشین خودت باشی ...
همینکه از پشت شیشه جاده را نیگا کنی و سایه ی درختا رو صورتت بیفته انگار که پیاز رنده کردی، اشکات بدونِ تغییر چهره سرازیر میشه

_امون از بارون امون از بارون که کاتالیزور عجیبیه واسه مرورِ هر چه دقیق ترِ خاطرات

_جاده بارونی بود؟

_من دلم بارونی بود...شب ک از نیمه گذشت چراغای اتوبوسو خاموش کردن...نمیدونم شاگرد راننده چِش بود،یکی از آهنگای مهستی رو پلی کرده بود گذاشته بود رو تکرار

_همون که میگه من مانده ام با یک دلِ لبریز از دلواپسی؟

_اره....تو از کجا میدونی؟

_جاده آدمو دلواپس میکنه دیگه

_تازه بارونم گرفت

_اینجام بارون بود همش

_چیکار میکردی تنهایی تو خونه؟

_تابلوی عکسش نوکِ جمعو چیده بود...هی نیگاش میکردم هی اون باهام حرف میزد

_آخرِ شبا چی؟

_آخرِ شبام قرصای خوابو حل میکردم تو تنگ آب تا ماهیا خوابشون ببره

_دلم لبِ پنجره رو میخواد....چایی دَمه؟

_دَمه

_اون آهنگِ مهستی رم پلی کن پس...
.
#علی_سلطانی