بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت چهارم :
(مسائل الإمام أحمد بن حنبل، إسحاق بن إبراهیم بن هانئ النیسابوری ص 408، ح 1866)
3- سعید بن جبیر می‌گوید: ابن عباس در مكه در عرفه بود و از من پرسید: چرا مردم- لبیلك اللهم لبیك نمی‌گویند؟ گفتم: از معاویه می‌ ترسند! ابن عباس از چادر خود بیرون آمد و گفت: لبیك اللهم لبیك، گرچه معاویه بدش بیاید. ابن عباس اضافه كرد: خدایا! اینها را لعنت كن زیرا به خاطر دشمنی با علی (ع) سنت پیامبر (ص) را ترك كرده‌اند. (سنن نسائی، 5/253).
4- علی (ع) هنگامی كه شامیان لشکر کشی معاویه علیه خلیفة المسلمین قرآن‌ها را بر نیزه بر افراشتند، در سخنرانی خود فرمود: ای بندگان خدا! بر من از همه واجب‌ تر است كه دعوت به كتاب خدا را بپذیرم، ولكن معاویه و عمرو بن عاص اهل قرآن و اهل دین نیستند. من آنها را بهتر از شما می‌شناسم، بچه بودند كه با آنها مصاحبت داشتم و وقتی بزرگ شدند با آنها همنشینی داشتم. آنان بدترین كودكان و شرورترین مردان بودند. این‌ها قرآن را بر نیزه‌ها نیفراشته‌اند كه آن را قدر نهند، بلكه این كار نیرنگی است. فقط یك ساعت بازوان خود را به من عاریت بدهید (تاریخ طبری، ج 6، ص 27 و تاریخ ابن اثیر، ج 3، ص 136).
5 - ابن عماد حنبلی، به نقل از التفتازانی در شرح العقائد النسفیه می‌نویسد: همه این نظر را دارند که می‌توان کسانی را که حسین را کشته‌اند یا به این کار دستور داده‌ اند،یا اجازه این کار را داده‌اند، یا به این کار راضی شده‌اند را لعنت کرد.(شذرات الذهب1: 68 - 69)
6- ابن ابی الحدید می‌گوید: معاویه نه از آن جهت دوزخى است كه على را تهدید كرده یا با وى جنگیده است، بلكه بدان سبب كه عقیده‌ درست و ایمان راستى نداشته است؛ و او و پدرش از سران منافقان بوده‌اند و هرگز از صدق دل مسلمان نگشتند؛ بلكه فقط اظهار مسلمانى كردند. و حرف‏هاى معاویه و آنچه از زبانش در رفته و سخنانى كه از او ثبت و حفظ گشته آن قدر هست كه ثابت مى‌‏نماید عقیده‏‌اش فاسد و ناخالص بوده است.(شرح نهج البلاغة، ج 10،ص 226)
یزید لعنت الله علیه: یزید، خودش به کفر خودش بارها اذعان نموده است، به ویژه آن هنگام که سر بریده‌ سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام را برای او آوردند و با چوب خیزران به دندان‌های مبارک می‌زد و چنین می‌سرود: ای کاش پیران و گذشتگان قبیله من که در بدر کشته شدند، زاری کردن قبیله خزرج را از دم نیزه و شمشیر می دیدند - از شادی فریاد می زدند و می گفتند: ای یزید دستت درد نکند -آنقدر مهتران و بزرگان آن‌ها را کشتیم تا با کشتگان ما در بدر برابر گردی - خاندان هاشم با سلطنت بازی کردند،(ادامه دارد...)