حضور خداوند یعنی تپش بیپایان هستی در هر ذرهی آفرینش

حضور خداوند، یعنی تپش بی‌پایان هستی در هر ذره‌ی آفرینش.
در قلب هر اتم، در چرخش هر الکترون، در سکونِ هر پروتون اوست که می‌رقصد.
نه در دوردست‌هاست، نه در جایی خاص، بلکه در درونِ همه‌چیز، در میانِ همه‌ی نوسان‌ها، در نفسِ هر موجود، در نگاهِ هر ذره‌ی نور.

خداوند، جریانِ بی‌وقفه‌ی بودن است؛
نه شکلی دارد، نه نامی، نه جهتی.
او را نمی‌توان در کعبه جست، چون از دیوارها فراتر است.
و او را نمی‌توان در کلیسا یافت، چون پیش از سنگ و صلیب بوده است.
او همان نوری‌ست که در فاصله‌ی میانِ دو تپش قلبت می‌درخشد،
همان آگاهی خاموشی که از میانِ نگاهت می‌گذرد.

خداوند، حضور است نه مکان.
جریان است نه تصویر.
و وقتی در سکوت، ذره‌ای از این حضور را حس می‌کنی،
می‌فهمی که نیازی به جستجو نیست،
زیرا او هم‌اکنون، از درونِ تو،
خودش را می‌نگرد.
۳۶۹♻️
.
.
.
.
.
‌.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
#آگاهی
#خداوند
#جریان
#انرژی
#بی_نهایت