آدم هرچقدرم سنگ باش آخرش ی جای

﷽

آدم هـرچقدرم سنگ باشہ آخرش یہ جایے
مجبورہ ترمز بگیرهـ
پیادہ بشہ از قطار روزمرهـ‌گے هـا

از زندگے تڪرارے با سؤالات تڪرارے
وُ
غم و غصہ هـاے اجباری

ڪہ انگار هـیچ جوابے براشون نداری
یا شایدم حوصلہ جواب دادن نداری

هـمیشهـ‌یِ خدا هـم سؤال اولش اینهـ
چرا تـو اصن بدنیا اومدی