من خدیجه ام از قریش دختر خویلد همسر نبی خدا محمود

🌺من خدیجه ام، از قریش، دختر خُویلد، همسر نبی خدا، محمود، مصطفی و عروس آمنه و عبدالله، زادگاهم مکّه است و به آیین ابراهیم خلیل و رسول خاتم کعبه را طواف می کنم.

🌺ایامی داشته ام تاکنون که هر یکی نیکوتر از دیگری، اما امروز نیکو ترین آنهاست به عدم رحمت و برکت. این خبر را من از محمد شنیده ام و تا این لحظه کسی جز ما دو تن از آن آگاه نیست.
_باورم کن عزیزتی!... بالله من از سوی آسمان مأمورم و ...

🌺کنجکاوانه نگاهم می افتد به ربیع که نزدیک چاه آب خم شده و گیسوان وهب را می بوید:
خوش به حالت وهب!

🌺گویی آتش به جان نفیسه افتاده باشد، تکانی به دست هایش می دهد و نگاه مرا از طفلان می گیرد:

چه می گویی خدیجه؟... تو هنوز زیر پایت قرص نیست، از جنگ های چندین ساله اعرابی که تا چشم بگردانی تیزی شمشیر به جانت می کشند و سر از تنت جدا می کنند، حال برای من از آسمان می گویی؟

🌺سر می گردانم سوی نفیسه و درد سختی در وجودم می پیچد، دردی شبیه به همان که چندین سال پیش، قاسم و عبدالله را بر مامانم نشاند و افسوس که چه زود هنگام پسرکانم از دنیا رفتند؛ طفلی بیش نبودند من و محمدم را عزادار رفتنی کردند که با آمدن فاصله کوتاهی داشت.

🌺اشک در چشمانم حلقه می زند، وهب را می نگرم. حال او ملعبه اش را سویی رها کرده و خم شده تا عطر گیسوان ربیع را ببوید:
گیسوان من خوشبوترین از گیسوان توست، ربیع! ... یعنی که رسول خدا مرا بیشتر از تو نوازش می کند...

🌺ربیع کودکانه روی در هم می کشد، خود را به اولین نخل می رساند. زیر سایه نخل می رساند، زیر سایه اش می نشیند و سر بر زانوان می نهد. قدری می ماند و بعد سر بلند می کند، دستی بر چشم تر می کشد و رو به وهب که یک سالی از او بزرگ تر است:
ولی رسول خدا امروز دست بر سر من هم کشید...بیا باری دیگر گیسوان مرا بو کن.

#یوما
#حضرت_خدیجه(س) #وفات_حضرت_خدیجه (ع)
بریده_کتاب
✅پاتوق کتاب شهید زینب کمایی
@maghar98