منتخب امروز از کتاب پرودگار
✍«صبر»، فقط به معناى تحمّل مشكلات نیست، بلكه شامل پایدارى در عبادت، مقابله با معصیت، بردبارى در مصیبت، تسلیم در اطاعت و عدم غرور و مستى در نعمت نیز مى شود.
«وجه ربّهم» به معناى جلب توجّه، عنایت و رضایت پروردگار است.
اقامه نماز یكى از مصادیق پیمان هاى الهى «عهداللَّه» است كه در آیات سابق آمد، چنانكه در روایت نیز آمده است؛ «الصّلاة عهد اللَّه».
صبر و صلاة پیوند با خالق، انفاق و حسنه، ارتباط با مردم است.
انفاق داراى درجاتى است؛
گام اوّل: بخشش از فضل و داده هاى الهى. «انفقوا مما رزقناكم»(101)
گام دوم: بخشش از دسترنج و كسب حلال. «انفقوا من طیبات ما كسبتم»(102)
گام سوم: بخشش از آنچه دوست دارند. «لن تنالوا البّر حتّى تنفقوا مما تحبّون»(103)
گام چهارم: ایثار. «و یؤثرون على انفسهم و لو كان بهم خصاصه»(104)
به فرموده ى المیزان، «عقبى الدار» به معناى عاقبت به خیرى در دنیاست، ولى مى توان گفت كه شامل هر دو سرا «دنیا و آخرت» مى شود.
معناى اینكه بدى را با خوبى برطرف كنیم، این است كه اگر از مومنان كسى كار ناشایستى در رابطه با ما انجام داد اغماض كنیم، نه اینكه با افراد ظالم و مفسد چنین رفتارى داشته باشیم، زیرا در مورد آنها باید مقابله به مثل نمود. به هر صورت اگر چه اسلام دین اخلاق و عاطفه و بخشش است، ولى در جاى خود «لاتأخذكم بهما رأفة»(105) نیز دارد.
اسلام مكتب جامع و اولواالالباب افراد كاملى هستند. وجود جملاتى همچون: «یوفون»، «یصلون»، «یخشون»، «یخافون»، «صبروا»، «اقاموا»، «انفقوا» و «یدرؤن» نشانه آن است كه انسان هاى كامل هم متعهد به پیمان هاى خود هستند، هم تمام ارتباطات خود را حفظ مى كنند، هم تقواى والایى دارند و هم بجاى انزوا، در همه ى میدان ها حاضر و فعّال اند.
-----
101) بقره، 254.
102) بقره، 267.
103) آل عمران، 92.
104) حشر، 9.
105) نور، 2.
- صبر و استقامتى ارزش دارد كه براى خداوند و در راه او باشد. (نه هر تعصب و لجاجت ویكدندگى) «صبروا ابتغاء وجه ربّهم»
- نماز باید اقامه شود، نه آنكه فقط خوانده شود. یعنى باید آداب، شرایط، حدود و دستورات آن مراعات شود. «اقاموا الصّلاة»
- رابطه با خدا بدون كمك به دیگران مقبولیّتى ندارد، گرچه كمك هم تنها كمك مالى نیست. «اقاموا الصّلاة و انفقوا»
- به انفاق خود مغرور نشوید، آنچه مى دهید از اوست. «انفقوا ممّا رزقناهم»
- وقتى نیّت كار «ابتغاء وجه ربّ» یعنى رضایت پروردگار شد، دیگر پنهان و آشكار عمل مهم نیست. «سراً و علانیةً»
- حكمت اقتضا مى كند كه بعضى از كمك ها علنى وبعضى دیگر مخفى باشد. «سرّاً وعلانیةً»
- گناه را با توبه، منكر را با معروف، ظلم را با عفو، ناسزا را با سلام، عذاب را با صدقه، جفا را با صله، استبداد را با مشورت و ولایت طاغوت و شیطان را با ولایت حقّ جبران نماییم. «یدرون بالحسنة السّیّئة»
- خوش عاقبتى در دنیا و آخرت از آنِ صاحبان خرد است. «اولوا الالباب... اولئك لهم عقبى الدار»
«وجه ربّهم» به معناى جلب توجّه، عنایت و رضایت پروردگار است.
اقامه نماز یكى از مصادیق پیمان هاى الهى «عهداللَّه» است كه در آیات سابق آمد، چنانكه در روایت نیز آمده است؛ «الصّلاة عهد اللَّه».
صبر و صلاة پیوند با خالق، انفاق و حسنه، ارتباط با مردم است.
انفاق داراى درجاتى است؛
گام اوّل: بخشش از فضل و داده هاى الهى. «انفقوا مما رزقناكم»(101)
گام دوم: بخشش از دسترنج و كسب حلال. «انفقوا من طیبات ما كسبتم»(102)
گام سوم: بخشش از آنچه دوست دارند. «لن تنالوا البّر حتّى تنفقوا مما تحبّون»(103)
گام چهارم: ایثار. «و یؤثرون على انفسهم و لو كان بهم خصاصه»(104)
به فرموده ى المیزان، «عقبى الدار» به معناى عاقبت به خیرى در دنیاست، ولى مى توان گفت كه شامل هر دو سرا «دنیا و آخرت» مى شود.
معناى اینكه بدى را با خوبى برطرف كنیم، این است كه اگر از مومنان كسى كار ناشایستى در رابطه با ما انجام داد اغماض كنیم، نه اینكه با افراد ظالم و مفسد چنین رفتارى داشته باشیم، زیرا در مورد آنها باید مقابله به مثل نمود. به هر صورت اگر چه اسلام دین اخلاق و عاطفه و بخشش است، ولى در جاى خود «لاتأخذكم بهما رأفة»(105) نیز دارد.
اسلام مكتب جامع و اولواالالباب افراد كاملى هستند. وجود جملاتى همچون: «یوفون»، «یصلون»، «یخشون»، «یخافون»، «صبروا»، «اقاموا»، «انفقوا» و «یدرؤن» نشانه آن است كه انسان هاى كامل هم متعهد به پیمان هاى خود هستند، هم تمام ارتباطات خود را حفظ مى كنند، هم تقواى والایى دارند و هم بجاى انزوا، در همه ى میدان ها حاضر و فعّال اند.
-----
101) بقره، 254.
102) بقره، 267.
103) آل عمران، 92.
104) حشر، 9.
105) نور، 2.
- صبر و استقامتى ارزش دارد كه براى خداوند و در راه او باشد. (نه هر تعصب و لجاجت ویكدندگى) «صبروا ابتغاء وجه ربّهم»
- نماز باید اقامه شود، نه آنكه فقط خوانده شود. یعنى باید آداب، شرایط، حدود و دستورات آن مراعات شود. «اقاموا الصّلاة»
- رابطه با خدا بدون كمك به دیگران مقبولیّتى ندارد، گرچه كمك هم تنها كمك مالى نیست. «اقاموا الصّلاة و انفقوا»
- به انفاق خود مغرور نشوید، آنچه مى دهید از اوست. «انفقوا ممّا رزقناهم»
- وقتى نیّت كار «ابتغاء وجه ربّ» یعنى رضایت پروردگار شد، دیگر پنهان و آشكار عمل مهم نیست. «سراً و علانیةً»
- حكمت اقتضا مى كند كه بعضى از كمك ها علنى وبعضى دیگر مخفى باشد. «سرّاً وعلانیةً»
- گناه را با توبه، منكر را با معروف، ظلم را با عفو، ناسزا را با سلام، عذاب را با صدقه، جفا را با صله، استبداد را با مشورت و ولایت طاغوت و شیطان را با ولایت حقّ جبران نماییم. «یدرون بالحسنة السّیّئة»
- خوش عاقبتى در دنیا و آخرت از آنِ صاحبان خرد است. «اولوا الالباب... اولئك لهم عقبى الدار»
- ۳۹۴
- ۲۱ آذر ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط