به به به تو و چاله ی در کنج لبانت

‌ بَه بَه بِه تو و چاله ی ِ در کنج ِ لبانت
آن خط ِ لب و قرمزیه ِ دور ِ دهانت

من عاشق ِچشمان ِتو هستم گل ِنازم 
حیران ِ رخ ِ ماه و دو ابروی ِکمانت،

ای ناب ترین برگ ِ گل ِ باغ ِ بهارم
جانم بِه فدای همه ی ِ نام ونشانت

من شکر ِخدا می کنم از بودن ِبا تو
قربان دو چشمان ِقشنگ و مژهِ گانت

گل ها همه ازدیدن ِتو غرق ِخجالت
ایکاش که هرگز نرسد فصل ِخزانت

برخیز وبچشمان ِمن ِخسته نظر کن
شاید شود آرام دو چشم ِ نگرانت

هرگز ندهم تاری از آن موی ِتورا من
بر سیم و زر و ملکیت ِ هردو جهانت