نفسم باش

نفسم باش
مرا چون تو کسے نیست عزیز
شهر خالے ست
مرا همنفسے نیست عزیز

حافظ از
حال من سوختہ آگاه تر است
زده ام فالے و
فریاد رسے نیست عزیز

نیست حتے
پر و بالے کہ بہ سویت بپرم
آسمان بے تو مرا
جز قفسے نیست عزیز

کیمیایے و
منِ خستہ مسے ناچیزم
بہ سر کوے توام
دسترسے نیست عزیز