--- ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ، ﺳﻜﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ؟
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻧﻢ
ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﺑﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ
ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻛﺎﺭ ﭘﺪﺭﻡ ...
ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻣﺎﺩﺭﻡ
ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﻯ ﻛﻮﺩﻛﻰ
ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﻳﻬﺎﻯ ﺑﭽﮕﻰ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻧﻢ
ﺑﻪ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﻡ
ﮐﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ
ﺑﻪ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﻫﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ
ﺑﻪ ﺯﻧﮓ ﻫﺎﻯ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻣﺪﺭﺳﻪ
ﺑﻪ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺯﻣﯿﻦ ﻗﻬﺮ ﻧﺒﻮﺩ
ﺑﻪ ﻛﺮﺳﻰ ﻭ ﺑﺨﺎﺭﻯ ﻧﻔﺘﻰ
ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺩﻭﺭ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ...
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ
ﺁﻥ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎ ﮐﻮﭺ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ
ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺳﻜﻪ ﻣﻴﮕﺮﺩﻯ
ﺍﻓﺴﻮﺱ ...
ﻫﯿﭻ ﺳﮑﻪ ﺍﯼ
ﺩﺭ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻨﯽ
ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺎ ﺭﺍﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭﺻﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ .......... ﻣﯿﺪﺍﻧﯿﺪ ﭼﯿﺴﺖ ؟ ﻣﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ
ﺑﺎﺧﺘﯿﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﻮﺷﻪ ﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﻣﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﯿﻢ . ﻣﺎ ﮐﺎﺭﺕ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯﯾﻤﺎﻥ
ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﯾﺪ ﯾﮏ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﯾﮏ ﭘﻮﭺ ﻫﯿﭻ ﺷﺪﻩ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮐﺮﺩﯾﻢ . ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﺎ ..